#264

وابستگی که بیاد وسط به هر اندازه که بیشتر بشه

به همون اندازه از دوست داشتن کم میکنه

چون دیگه اون علاقه نیس که برات اهمیت داره

فقط بهش معتادی

دیگه عقل و منطقی نداری

این وحشتناک ترین نوع رابطس...

+خیلی از همچین اتفاقی برا خودمو جانان میترسیدم

اما خوشبختانه نه اون اینجوریه نه من

ب قول خود جانان"ما تو کل روز حتی اگر نباشیم هم باهمیم"

شرایط من و جانان طوریه که زیاد فرصت حرف زدن با هم رو نداریم

ینی برا باهم بودن اکثرا  باید از ساعت خواب یا هرچیزی شبیه به این بزنیم تا بتونیم حرف بزنیم

مخصوصا که من با این اوضاع درسم تا دو سال دیگه فرصت زیادی ندارم برا پای گوشی موندن

هردومون هم کاملا اینو میدونیم و یاد گرفتیم این "بدون هم بودن، با هم بودنو:)"

اصلا دوست داشتنه بدون صبوری...عشق بدون دوری و سختی...مگه چقد موندگار میشه؟

مگه غیر از اینه که برا داشتن هرچیزی باید بجنگی؟

این دنیا که شوخی نداره باهات:)هر لحظش پر فرازو نشیبه

این خود مایییم که میتونیم بسازیم و تلخیا رو شیرین کنیم

باور بفرمایید شعار هم نیست:) ب شخصه دارم تجربش میکنم

+ ی مثال ساده ازین "خواستنه" هم

امروز بود

از وقتی بیدار شدم .ینی همزمان با بیدار شدنم فقط طعنه شنیدم و تحقیرای بیخود:|

شصیت مغروری دارم و اینکه جلوی جمع همچین برخوردی شد باهام خیلی اذیتم کرد

با همون روحیه ی حساسی که دارم سکوت کردم ولی سریع بغض اومد سراغم

روزمو داشتم جدا باهاش خراب میکردم

اومدم بلاگفا و یه کامنت خیلی ساده از یه عزیزجان خوندم

سریع این شعار همیشگیم که میگم"مثبت اندیش باش" اومد سراغم

لبخند زدم

و هرچی حال خوب میتونستم تو اون لحظه برا خودم پیدا کنمو هی تکرار کردم برا خودم

باورتون میشه تو ی آن بشدت احساس خوشبختی کردم:)

خب خودم خواستم!

همیشه همه چیز به اعتقادا و خواستن خودمون برمیگرده

خوده منم که تصمیم میگیرم چی باشم:)

و این خود منم که الان دارم اینا رو مینویسم که به خودم یاد اآوری کنم باید بهترین باشم!